Donderdag vertrokken we met het nationale team en de begeleiding naar Albstadt. 's Middags de benen nog lekker losgefietst in de omgeving van Rottweil, waar we in een hotel zaten. Vrijdag de eerste parcoursverkenning gedaan en zaterdagochtend de tweede. Het was een pittig rondje met veel klimmen en dan vooral lange klimmen. De afdalingen waren niet heel technisch, maar ze waren zeker erg leuk! Ik had beide verkenningsdagen een goed gevoel over het parcours. Met een lichte spanning stond ik zondag om 6:00uur op om te ontbijten. 3uur later zou namelijk het startschot vallen van mijn allereerste wereldbeker wedstrijd. Het beloofde een warme dag te worden met de gevoelstemperatuur tot boven de 30 graden Celsius!
Na een goede opwarming was het om 8:45 tijd om in de startbox te zijn. Langzaam maar zeker begon de UCI aanstalten te maken om op te stellen. Ik mocht plaatsnemen op rij 6 en zocht een mooi plaatsje uit in het midden van de rij. Met nog 2 minuten voor de strijd los zou barsten werd de spanning erg opgevoerd! Het grote publiek maakte lawaai op de boarding, een zéér spannend muziekje werd afgespeeld van een bonkende hartslag, een speaker die het aantal minuten/seconden aangaf en een doodse stilte op de startlijn. Het enige wat ik hoorde was het geluid van de speaker; 1 minute, 30 seconds, 15 seconds.. Om 9:00uur precies schoten alle deelnemende U23-dames weg uit het startvak. Iedereen wijkte naar rechts en links, waardoor het vrijbaan was voor mij. Ik schoof mooi een aantal plaatsen op en zo stoven we het veld op richting de klim van de startloop. Het stropte enorm. Iedereen wilde passeren en de losse steentjes maakten het er ook niet makkelijk op. Gelukkig moest ik maar 1 keer mijn voet aan de grond zetten en kon ik verder goed op de fiets blijven zitten. Midden in het pak reed ik de eerste afdaling af. De startronde en de eerste ronde zakte ik wat plaatsen terug en moest ik mijn ritme vinden. In de tweede ronde vond ik mijn ritme en begon ik met plaatsen goed maken. Ik reed van een plaats achter in de 50 terug naar de 40e plaats. In de laatste ronde zag ik nummer 38 en 39 vlak voor mij rijden en ik had nog een beetje energie over dus ik wilde het gat dichtrijden. In de afdaling voor de Shimano Hill raakte ik met mijn achterwiel redelijk hard tegen een steen. Ik dacht nog bij mezelf 'als die maar niet lek is'. Op de Shimano Hill zelf reed ik het gat op de nummer 38 en 39 volledig dicht. Maar bovenaan merkte ik dat er toch lucht uit mijn achterband was gegaan. Bij het ingaan van de Devils Corner waar ook stenen liggen wist ik het zeker: lek achter... Ik probeerde de schade te beperken door toch door te blijven fietsen en hoopte dat mijn band erop bleef zitten bij de drop en de achtereen volgende afdaling richting de post. Gelukkig was dat het geval en kon ik blijven fietsen tot in de post. Snel een ander wiel er in en alles geven, want er was nog 1 klim en 1 afdaling om de schade in te halen. In tussen was ik gepasseerd al gepasseerd door 4 andere meiden. Ik vertrok dus weer op positie 44. Ik heb alles gegeven wat er nog in zat om wat meiden in te halen en dat lukte. Ik haalde nog 2 meiden in en strandde zo op een paar seconden van nummer 41. Een 42e plaats was mijn deel in mijn allereerste wereldbeker! Wat een onwijs gave ervaring was dit en ik heb enorm veel geleerd! Deze wedstrijd heeft mij veel motivatie gegeven om een volgende keer een mooiere uitslag te rijden! Maar voor nu geniet ik na van een tof weekend en een goede race! Meer foto's van deze wedstrijd zien? Neem een kijkje in mijn fotogallerij.
0 Reacties
|
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|