Zondag was het zo ver! Mijn eerste wedstrijd in Nederland en tevens ook mijn thuiswedstrijd. Op en rond het mooie singletrack parcours in Burgh-Haamstede werd de 2e manche van de NL-cup verreden. Een parcoursverkenning op zaterdag leidde al snel tot de conclusie dat het een harde wedstrijd ging worden. Het parcours lag er erg droog bij waardoor de snelheid zeker omhoog zou gaan. Ook heb je eigenlijk geen moment rust over het hele rondje. De afdalingen zijn kort en binnen een zucht sta je beneden waarna je gelijk weer aangewezen bent of klimmen. Zelf wanneer je denkt dat je vlak rijd gaat het nog valsplat omhoog. Er uitdagend en ik had er zin in! Zondag om 11:59 gingen we van start. Ik nam een goede start en dook al 2e het startveld in. Ik had het niet verwacht, maar kon goed volgen. Helaas houd niet iedereen van fair-play en werd niet alleen ik, maar heel het treintje achter ons te voet gezet. Ik geraakte niet direct terug op mijn fiets en de vogel was gevlogen net als een aantal andere dames die mijn voorbij stoven. Ik reed snel het gat dicht, maar dat wat helaas een beetje te veel van het goede. Ik blies mezelf op waardoor ik een aantal rondes terug zakte en moest recupereren. Gelukkig vond ik aansluiting bij Anouk en kon ik herstellen. Ik reed dat moment op een 4e plaats bij de elite dames. Met nog maar 1:05 uur op mijn Garmin hoopte ik op nog 2 rondes, want ik reed het gat op nummer 3 van bijna een minuut in 1 ronde op bijna 10 seconden. Toen werden we gefinisht na 1:15 uur koers. Jammer maar helaas! Ik ben blij dat het toch weer de goede kant uit gaat en neem dat gevoel mee naar de eerste volgende wedstrijd op het programma en dat is de Benelux Cup in Eupen!
0 Reacties
Sjeeswijk was the place to be afgelopen weekend. Omdat het voor mij erg belangrijk is terug wedstrijdritme op te doen en omdat ik toch terug van nul moet beginnen startte ik afgelopen zondag in Heeswijk. Een snel rondje met asfalt, korte technische bochtjes, maar vooral stampwerk. Vorig jaar in Nieuwkuijk heb ik bewezen dat ik dat ook kan. Helaas zal er zo'n race als toen niet inzitten. Ik ging er erg relaxt naar toe. Ik had er zin in en het rondje vond ik ook best wel oke. Beter als in 2012 ! (voor degenen die mijn commentaar van toen nog goed voor de dag kunnen halen). Jammer genoeg moest het precies gaan stortregenen vlak voor onze start en hield dat wonderbaarlijk pas weer op toen ik over de finish bolde.
Door mijn 1ste UCI punt van vorige week werd ik toch niet helemaal als laatste opgeroepen en mocht ik als 2e een plaatsje kiezen op de tweede rij. Ik had een redelijke start en kon op positie 5 komen. Na een halve ronde moest ik helaas wat gas terug nemen en kwam zo op een 8e plaats te rijden. Op een gegeven moment kwam ik in een groepje van 3. We reden hard om hard. We lieten elkaar geen meter vooruit rijden en wilden het liefst allemaal zelf op kop rijden. We kwamen de voorlaatste ronde nog erg dicht op nummer 7, maar konden het gat helaas niet dichten. Ook kreeg ik de bel voor de voorlaatste ronde. Hierdoor sprintte ik te vroeg af en daar moest ik even van bekomen in de laatste ronde. Gelukkig had ik nog niet alles gegeven en kon op dezelfde manier als de ronde ervoor weer demarreren en zo als eerste de laatste bocht in te gaan om de sprint te winnen voor de 8ste plaats. Opzich geen heel goed resultaat, maar ik ben er toch tevreden mee. Ik heb alles uit de kast getrokken en me helemaal leeg gereden dus was dit het hoogst haalbare! Komende week weer hard trainen om zondag in Assen er weer te staan! |
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|