Na een dikke 3 weken geen wedstrijd te hebben gereden, lekker op vakantie te zijn geweest en vooral lekker uitgerust te zijn, was het nu weer eens tijd voor een wedstrijd. De Benelux Cup in Zoetermeer stond op het programma. Dit parcours was vorig jaar nog het decor voor het Nederlands Kampioenschap, waar ik op het hoogste schavotje plaats mocht nemen. Nu dacht ik niet aan podiums. Ik wilde alleen de wedstrijd zo goed mogelijk rijden, zonder gevecht met mezelf. Ik moest geen verwachtingen hebben, want ik ben op vakantie geweest en heb ook een rustweek achter de rug gehad. Vrijdagavond reden mijn ouders met mijn broertje en mij naar Zoetermeer. Zo konden we het parcours verkennen. Het rondje bevat veel korte, steile klimmetjes en korte afdalingen. Ook zaten er lange 'gasgeef' stukken tussen. Ik wist dat in de afdalingen mijn voordeel was, gezien ik hard en zonder al te veel remmen naar beneden kon gaan. Zondag was het tijd voor de wedstrijd. Ik was vrij kalm en eigenlijk verre van gestrest. Met mijn trainer nam ik nog enkele dingen door en besproken we duidelijk dat er geen verwachtingen waren. De startlijn was druk bezet met Olympiër Anne Terpstra, Annemarie Worst, Denise Betsema, Sophie von Berswordt, Lizzy Witlox, Britt van den Boogert en de andere meiden die erg sterk zijn de laatste tijd. Ik mocht als laatste plaats nemen op de 2e rij en besloot achter Lizzy Witlox te staan. Zij heeft altijd een snelle start en dat klopte! Ik was vrij goed weg totdat Anne Terpstra uitweek richting mij en ik vast kwam zitten achter haar. Daardoor ging ik als een van de laatste 5 door de eerste bocht. Gelukkig kon ik op het volgende stuk de top 10 al binnensluipen. In de eerste ronde schoof ik een aantal plaatsen op en kwam samen met Britt voor plaats 7 en 8 te rijden. Op de lange stukken was Britt sneller en moest ik telkens een gaatje laten, wat ik daarna op de klimmen en afdalingen weer dicht reed. Na 3 ronden kwamen we aansluiten bij Lizzy. Britt ging er over heen en ik volgde. Nu lagen we 6 en 7. Na het lange stuk kon ik echter het gat niet meer dicht rijden op Britt en reed zij zo'n 20 seconden voor mij. Af en toe werd dat 10 seconden, maar ik kwam niet dichter bij. Ik kon geen tempo minderen om mijn krachten te verdelen, want Lizzy reed nog altijd maar op 30 seconden achter mij. Ik ben vol blijven doorgaan tot de laatste ronde. Ik hoorde de omroeper zeggen dat Lizzy gefinisht was en ik dus als laatste door mocht in de laatste ronde. Dit gaf mij de mogelijkheid, eindelijk wat te temporiseren. Helaas kreeg ik nog wel krampen in mijn kuit, maar daar gaf ik helemaal niets om. Ik was blij, trots, tevreden en nog eens enorm blij. Ik wist in dit enorme sterke deelnemersveld als 7e te finishen! Ik was echt dolblij en hoop dat ik eindelijk de spirit heb gevonden! De hele wedstrijd heb ik gevochten voor wat ik waard was en ik heb geen een gevecht tegen mezelf gehad. Eindelijk valt alles op zijn plaats! Omdat ik hoop eindelijk in de goede flow te zitten start ik volgende week in de Flanders XCO Series!
0 Reacties
|
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|