Wegkoersen en Didi gaat niet zo goed samen. Toen ik 2 jaar geleden een ongeluk(je) kreeg nadat ik terug kwam van een wegkoers was ik er even klaar mee. Afgelopen weekend had ik een slag van de molen gehad en had ik zin om een wegkoers te rijden. Toevallig was er op nog geen 2km van mijn huis een criterium in 's-Heer Hendrikskinderen. Ik twijfelde even bij de vele heftige regenval, maar na even op buienradar te hebben gekeken zou het droog zijn als ik zou koersen. Heel het parcours lag lat, want 5 min voor de start stopte het pas met regenen. Dat bekent: veel vuil op de weg!
Iets over half 4 klonk het startschot voor de categorie SP waar dames en heren/jongens bij elkaar fietsen. Ik kon goed volgen en was mee voorin. Dat was van korte duur. Halverwege de 2e ronde merkte ik dat mijn voorband wat leeg stond. 'Vergeten op te pompen', mompelde ik in mezelf. Maar nog geen 100m verder merkte ik dat ik gewoonweg lekgereden had. Ik werd gelost uit het peloton, maar bleef doorrijden tot bij de finish. Daar kreeg ik een nieuw wiel en rondevergoeding. Ik sloot aan voor mijn 3e rondje en de 4e ronde van het peloton. Een ontsnapping van 2/3 man waar ik met mee kon. Met 4 hadden we enkele seconden voorsprong op het peloton. Met nog 5 rondes te gaan en op het laatste stuk richting de finish van ronde 4 ging het mis. Ik zat in 2e positie en de man voor mij keek achterom waarbij hij mij raakte en schaarde. Ik voelde mijn fiets van onder me glijden en voor ik het wist schuurde mijn volledige rechter kant over de grond. Uit schrik ging ik gelijk recht zitten, maar dat was geen goed plan. Het peloton naderde en een aantal renners reden recht op mij en mijn rug in. Ik weet nog hoe ik mijn hoofd beschermde en voorover boog, ik weet nog hoe ik een wiel in mijn rug voelde boren en hoe die man over mij heen vloog. Met een dure fiets rond me heen gekruld werd ik meteen bijgestaan door een enorm lieve mevrouw en haar dochters. Nadat ik mijn gebroken helm afdeed en mijn handschoenen uittrok om de schade te bekijken, werd ik vrijwel direct omhoog geholpen, in een auto ingetild en naar de EHBO gebracht. Eerst kon ik nog grapjes maken over dat wegkoersen mij niet echt liggen, maar toen de adrenaline wat zakte waren de grapjes snel weg. Ik heb flinke en diepe schaafwonden op mijn gehele rechterkant, maar ik ben blij dat het alleen daarbij is gebleven. Als ik hoorde hoe akelig de val er uit zag.. Mijn fiets is helaas een ander verhaal. Die is niet te herstellen met een paar pleisters en zalf. Ik wil iedereen bedanken die mij heeft geholpen na de val en ook bedankt aan iedereen voor de lieve berichtjes! Het gaat met de dag iets beter en ik hoop een beetje hersteld te zijn tegen komende zondag. Dan is het Benelux Cup in Eupen!
0 Reacties
|
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|