Het is al weer een tijdje geleden dat ik iets op mijn nieuwspagina postte. Dat betekent niet dat ik heb stil gezeten. Ik heb inmiddels al bijna een half mountainbike seizoen er op zitten en dat ging niet zonder horten of stoten. Benieuwd wat ik in de tussentijd heb meegemaakt? Lees dan snel verder!
Ik ben mijn seizoen gestart in Dinant en reed eerst wat Wallonia en Flanders Cups om er in te komen. Ik moest even weer in mijn ritme komen en eind maart boekte ik mijn eerste zege in Baal. Een wedstrijd die nogwel door mijn eigen team, Trek-Bioracer Mountainbike Team, werd georganiseerd! Toen de 3 Nations Cup van start had ik een flinke struggle met mijn lichaam. Er was nog steeds geen juiste dosering gevonden voor mijn ziekte van Hashimoto en mijn drang om te fietsen was groter dan het lichaam aan kon. Dit resulteerde helaas in een aantal DNF’s (Did Not Finish). Tot nu toe gaan deze wedstrijden nogsteeds met veel downs en enkele ups, maar ik ben vastberaden om er boven op te komen! Ook heb ik in de tussentijd al 2 internationale wedstrijden gereden. Zo startte ik op de Wereld Beker in Albstadt. Ik had een goede start, maar door de zware lange startklim had mijn lichaam het moeilijk om te herstellen. Ik verloor plaatsen en kwam na de startronde door als 63e. Zodra ik merkte dat ik er doorgeen kwam begon ik ook steeds meer plaatsen te winnen. Uiteindelijk kwam ik als 43e over de streep. Een week later zou ik van start gaan in Silkeborg. Samen met mijn vader reisde ik af naar het mooie Deense stadje. Het werd een echte vader-dochter trip en ik heb naast het fietsen ook enorm genoten van de q-time met mijn papa. We hebben het stadje, uiteraard op de fiets, verkend en kwamen uit op mooie plaatjes, pleinen, straatjes en meren. Het parcours was een MEGA gaaf rondje bestaande uit klimmen, boomwortels, stenen, jumps, klimmen, boomwortels, boomwortels en ohja, had ik al boomwortels gezegd? Het parcours alleen al was zeker de moeite om zo’n eind te reizen. Mijn Deense tegenstanders waren niet van porselein gemaakt en dat lieten ze merken ook. Bij de start werd er meteen een hoog tempo gereden waardoor de kopgroep steeds kleiner werd. Ik zette mij in het wiel van de nummer 3 en volgde. Toen er boven op de startklim (van 1,5km!!) nog eens gedemarreerd werd moest ik ook lossen. De hevige klappen van de boomwortels onder mijn Trek Procaliber begonnen ook zijn tol te eisen en ik eindigde op een verdienstelijke 9e plaats. Dat was voor zover mijn seizoen tot nu toe. Verder is mijn gezondheid aan de beterende hand. We hebben een juiste dosering gevonden en ik ben lekker aan het trainen! Om het verhaaltje compleet te maken zal ik ook nog even vermelden dat ik geslaagd ben voor de opleiding Operationeel Sport- en Bewegingsmanager aan het CIOS in Goes. Ook steek ik de diplomas van Wielertrainer 2 en Sportverzorger/Hersteltrainer in mijn zak. Ik heb de laatste weken alles op alles gezet om mijn diploma te behalen en dat heeft geloond! 4 juli zal ik mijn papiertje mogen ophalen! Zo, dat was mijn afgelopen halfjaartje in een notendop. Enjoy some pictures below en hopelijk zie ik jullie snel tijdens een van mijn komende wedstrijden of op mijn vakantiewerk bij Van Eyck Sport in Sint-Pauwels! Tot snel! ~Didi
0 Reacties
|
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|