Zondag was het zo ver! Mijn eerste wedstrijd in Nederland en tevens ook mijn thuiswedstrijd. Op en rond het mooie singletrack parcours in Burgh-Haamstede werd de 2e manche van de NL-cup verreden. Een parcoursverkenning op zaterdag leidde al snel tot de conclusie dat het een harde wedstrijd ging worden. Het parcours lag er erg droog bij waardoor de snelheid zeker omhoog zou gaan. Ook heb je eigenlijk geen moment rust over het hele rondje. De afdalingen zijn kort en binnen een zucht sta je beneden waarna je gelijk weer aangewezen bent of klimmen. Zelf wanneer je denkt dat je vlak rijd gaat het nog valsplat omhoog. Er uitdagend en ik had er zin in! Zondag om 11:59 gingen we van start. Ik nam een goede start en dook al 2e het startveld in. Ik had het niet verwacht, maar kon goed volgen. Helaas houd niet iedereen van fair-play en werd niet alleen ik, maar heel het treintje achter ons te voet gezet. Ik geraakte niet direct terug op mijn fiets en de vogel was gevlogen net als een aantal andere dames die mijn voorbij stoven. Ik reed snel het gat dicht, maar dat wat helaas een beetje te veel van het goede. Ik blies mezelf op waardoor ik een aantal rondes terug zakte en moest recupereren. Gelukkig vond ik aansluiting bij Anouk en kon ik herstellen. Ik reed dat moment op een 4e plaats bij de elite dames. Met nog maar 1:05 uur op mijn Garmin hoopte ik op nog 2 rondes, want ik reed het gat op nummer 3 van bijna een minuut in 1 ronde op bijna 10 seconden. Toen werden we gefinisht na 1:15 uur koers. Jammer maar helaas! Ik ben blij dat het toch weer de goede kant uit gaat en neem dat gevoel mee naar de eerste volgende wedstrijd op het programma en dat is de Benelux Cup in Eupen!
0 Reacties
Op een of andere manier is dit elk jaar niet echt mijn parcours, maar na vorig jaar niet aan de start te hebben gestaan wilde ik er met veel goede moed in vliegen. Het was een pittig rondje met lang en stevig klimmen, wat technische stroken en modderstroken. Met de verkenning voelde alles nog in orde.
Toen het startschot viel was ik als 3e weg, maar bij een poging tot inhalen werd ik afgesneden. Op het eerste gedeelte van de startklim kon ik wel de move maken om er voorbij te gaan. Eenmaal bovenaan liepen mijn benen volledig vol. Kracht zetten was geen optie. Even gedacht aan uitstappen, maar op geven is geen optie! Dus na even bekomen te zijn in de post, mijn weg vervolgd. Uiteindelijk als 5e over de meet gebold. Achteraf was de teleurstelling ook groot. Op een tof parcours met de nodige tegenstand en dan slechte benen is totaal geen goede combinatie. Nu het positieve onthouden en met goede moed naar de volgende wedstrijd! Daar was die dan: de seizoensopener in Dinant. Een parcours van ongever 7km lang met alles aspecten van het mountainbiken er in. Klimmen, dalen, techniek en lange stukken en een lange startklim. Ons startveld was niet erg groot, volgens mij 6 dames aan het vertrek? Een van mijn stevige concurrentes was wel Alice Pirard. Een dame die internationaal wel al hele sterke prestaties heeft geleverd. Maar het zonnetje scheen en ik voelde me goed.
Met de start was wat aftasten. Ik wilde me niet opblazen en wilde dus absoluut geen kopstart. Ik was toch redelijk goed weg, maar hield meteen tempo in. Hierdoor nam Lotte een voorsprong op mij en het peleton(netje). Ik reed wel op kop van het peleton, maar reed een rustig tempo. Halfverwege nam Alice de kop over en reed langzaam het gat naar Lotte dicht. Bijna boven plaatste Alice een demarrage en ik kon goed mee. Op de eerste klim werden we gepasseerd door Masters. Jammer dat sommigen alleen aan hun eigen race denken en niet denken aan onze race. Zo werd ik meerdere malen aan de kant geduwd en verloor ik mijn aansluiting een beetje met Alice. Op de volgende klim zag ik dat zij niet zo ver zat en reed ik wat harder bergafwaarts om het gat te beperken. Fout gedacht, want ik ging iets te hard en parkeerde mijn fiets recht tegen een boom. Onderaan de trappen zat er maar 2 man tussen Alice en mij, dus dat gaf mij extra motivatie om naar haar toe te rijden en dat lukte. Zo reden we samen de eerste ronde in. Ik kon goed volgen en stond eigenlijk een beetje verbaasd dat ik haar bij kon houden. Echter had ik dit beter niet kunnen denken, want eenmaal aan de lange klim gekomen reed zij een hoger tempo dan mij. Ik besloot mijn eigen tempo te rijden en hierdoor reed ze bij me weg. In de afdaling kon ik de afstand weer wat beperken doordat ik sneller afdaalde dan zij deed. Helaas kreeg ik het gat niet meer gedicht en werd het elke ronde iets groter doordat de lange klim zijn tol begon te eisen bij mij, maar mijn 2e plaats heb ik niet meer afgegeven. Ik ben blij met mijn 2e plaats en mijn mooie start van het seizoen! Ik kijk uit naar de volgende wedstrijd in Ottignies om de week erna naar het zonnige Marseille te trekken voor mijn eerste UCI wedstrijd! Vandaag reed ik mijn eerste wedstrijd van het nieuwe mountainbike seizoen. Eigenlijk was het de bedoeling om in Dinant mijn eerste mountainbikewedstrijd te rijden en dit weekend een wegkoers. Doordat ze veel regen af hadden gegeven leek het mij slim om niet het risico op valpartijen te nemen. Hierdoor was de keuze al snel gemaakt en beslisten we om naar Dessel te gaan.
Het was vroeg uit de veren, want ik zou om 9:15 al starten. Het parcours bestond uit technische singletracks en gas-geef stukken. Mooi om mijn vorm eens te testen. Aan de start was het even onduidelijk, maar als snel bleek dat de dames samen met de masters zouden starten. Een flinke kluif gezien de dames als laatste mochten opstellen en er heel wat rijen masters voor ons stonden. Zo'n 5 tot 7 seconden na het startschot konden wij dan ook uiteindelijk op onze fiets stappen. In de eerste bocht moesten we een valpartij ontwijken en de komende 3 bochten werd het dringen en lopen. Gelukkig kon ik dit in mijn voordeel gebruiken en zo de leiding nemen. Het duurde even voordat ik in mijn ritme kon komen en voordat ik eindelijk mijn eigen tempo kon rijden. Met ingang van de laatste ronde had ik een mooie voorsprong. Ik besloot het tempo wat te laten zakken zodat ik kon gaan recupereren. Dit had ik fout ingeschat. De 2e dame kwam in het laatste gedeelte van de wedstrijd nog dichtbij. Toen ik dit in de gaten kreeg heb ik mijn gashendel nog eens open gedraaid. Ik vergrootte mijn voorsprong iets en kon zo toch naar de overwinning rijden! Ik ben blij met deze mooie seizoensopener en hoop deze lijn mooi door te kunnen trekken naar volgende week: Dinant! |
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|