Het NK MTB in Landgraaf. Eindelijk weer eens een NK-waardig parcours. Een mooi parcours met lange en soms steile klimmen en mooie technische afdalingen. Op deze dag moet alles in zijn plooi vallen en kan al je harde werken van afgelopen seizoen beloond worden mits pech geen rol speelt. Het parcours ligt mij altijd wel en ik rijd er graag. Dat er nu het NK werd gehouden maakte mij alleen maar meer enthousiast! Ik had veel zin in de wedstrijd en rustte goed zodat ik optimaal voorbereid aan de start zou verschijnen. Rust was iets wat ik wel nodig had. Mijn eerste werkweek in België waar ik van 9:30 tot 18:00 op mijn benen sta gaat je niet in de koude kleren zitten. Dit is ook de reden dat ik mij heb afgemeld voor het NK XCE. Ik had hier graag aan deelgenomen, maar als je een wedstrijd wilt rijden moet je uitgerust zijn en optimaal voorbereid. En dat was ik niet. Zo kon ik alles op het NK XCO zetten. Met maar liefst 32!! dames gingen we van start. Mijn start was een van mijn slechtste starts van dit seizoen (hóe dan?) en dat terwijl ik altijd wel een goede start heb. Ik stond op rij 3 en de start was erg smal. Telkens als ik wilde passeren werd ik klem gereden. Eindelijk na de derde bocht vond ik een gaatje en haalde ik zeker 5/6 rensters in. In het wiel van Annemarie Worst reed ik verder, totdat we merkten dat we een omweggetje aan het maken waren door helemaal langs de buitenkant te rijden. Gelukkig verloren we niet heel veel plaatsen en zo schoof ik rond plaats 10 het bos in. Er werd enorm hard doorgereden op het eerste gedeelte. Ik hing als laatste aan de kopgroep. Op het grasstuk wat bergop gaat werd er nog eens doorgetrokken. Ik voelde mijn benen al vollopen en besloot mijn eigen tempo te pakken. Dat werkte want toen we aan het 'echte' klimwerk begonnen sloot ik weer terug aan. Ik haalde wat mensen in en kwam samen met Britt van den Boogert op plaats 8 en 9 te rijden. Samen reden we kop over kop. Het tweetal Betsema en van Asselt, dat voor ons reed, had al een behoorlijke kloof. Aan het einde van de derde ronde/begin vierde liet ik Britt achter mij en begon ik secondes in te halen. De 3 minuten, werden 1min en 20 seconden met ingang van de laatste ronde. Door de goede aanwijzingen van moeders (thanks mama) merkte ik dat ik sterk inliep. Op de eerste klim was het nog 50 seconden en op de laatste was het gat gedicht. De strijd om plaats 7 was begonnen. Op meerdere plaatsen geprobeerd in te halen maar als ik recht wilde, ging zij ook rechts. Omdat ik mij echt goed voelde liet ik het aankomen op de sprint. Zij links en ik rechts. Met nog 1 bocht naar links te gaan zette ik alles op alles om er voorbij te steken. Toen mijn stuur ter hoogte van de hare kwam wijkte zij uit naar rechts. Ik moest hierdoor vol in de remmen om niet tegen de hekkens te knallen. Weg snelheid.. weg plaats 7.. Erg jammer, want ik begon er net lekker in te komen. Van mij had de wedstrijd nog wel een ronde langer mogen duren ;-) Ik kijk terug op een geslaagd NK met eindelijk weer een mooi resultaat! Ik had niet verwacht dat ik nog zo sterk zou terug komen. Ik kijk enorm uit naar Houffalize. Daarna zal ik de Benelux cup nog uitrijden om mijn 3e plaats in het klassement te verdedigen en dan staat er een nieuwe uitdaging te wachten voor mij! Daarover later meer!
0 Reacties
De keuze was Apeldoorn of Paal. Een moeilijke keuze, maar toch snel gemaakt. Het parcours in Paal zou een betere voorbereiding zijn op het komende Nederlands Kampioenschap. Ik hoopte op de deelnemerslijst zoals die in Moerbeke was, zodat de concurrentie stevig zou zijn. Mijn hoop werd bevestigd bij aankomst. Jolien Verschueren en Joyce Vanderbeken waren al druk in de weer. Ook stond er een andere veldrijdster aan de start. Het beloofde een harde race te worden met een sterk deelnemersveld en REGEN (lees HEEL VEEL regen) op komst. Het parcours in Paal is altijd een pittig rondje met veel klimmen. Ondanks dat ik het een mooi rondje vind, heeft het parcours mij nog nooit gelegen. Vaak kreeg ik te kampen met pech of kampte ik met gezondheidsredenen. Dit jaar was de focus ook niet maximaal. In de week voor de wedstrijd was er een vreselijke aanrijding met een oud-teamie/goede kennisen van ons op 15km van mijn woonplaats. Op zo'n momenten besef je pas hoe kwetsbaar je eigenlijk bent als fietsen. Door alle emoties er rond heen was ik niet 100% geconcentreerd. Ik mocht als een van de laatste opstellen, maar vond een gaatje en kon zo doorschuiven naar rij 1. De XCE zat nog in de benen, want ik had een bliksemsnelle start. Ik had kopstart en zelfs een paar meter op de anderen. Al snel reed Joyce het gat dicht en nam de kop over. Dan begon het te regenen, of zal ik zeggen dat het begon te gieten? Allesinds het kwam met bakken uit de hemel en mijn Bontrager XR1 Team Issue banden(te vergelijken met conti RaceKing) hadden het moeilijk grip te vinden. Joyce en ik hadden een mooi gaatje uitgebouwd op de anderen en reden samen voort. Ik kon het tempo goed volgen. Dan begonnen de klimmen. Deze waren inmiddels mega glad en grip was ver te zoeken. Zo werd ik dus al snel aangewezen om deze klimmen te lopen. Joyce had een paar seconden, maar die reed ik al snel weer dicht. Zo verliep ongeveer heel mijn eerste ronde; gaten op de klimmen en het dichtrijden op de afdalingen. Helaas blijf je dat niet volhouden en zo kwam ik na een ronde op zo'n 20 à 30 seconden van Joyce te rijden. Inmiddels was Jolien Verschueren op op gang gekomen. Zij sloot aan en ook haar tempo kon ik volgen. We reden goed samen tot dat de modderklimmen weer volgde. Hier ondervond ik precies het zelfde probleem als met Joyce; gaten op de klimmen, dichtrijden in de afdaling. Toen ik ook Jolien moest laten gaan verloor ik concentratie. Ik zat ver voor op de nummer 4, maar terug naar de nummer 2 was moeilijk omdat ik weinig grip had op de klimmen en vaak op lopen was aangewezen. Uiteindelijk bolde ik als 3e over de streep met gemengde gevoelens. Als ik een beter had nagedacht over de bandenkeuze had er zeker meer in gezeten, maar het opnieuw verliezen van de focus vind ik zeer vervelend. De fout van de banden zal ik zeker niet meer maken! Wat een domme fout, maar ook hier leren we uit. Hopelijk vind ik al mijn focus terug voor het NK wat binnenkort plaatsvind! |
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|