0 Reacties
Sjeeswijk was the place to be afgelopen weekend. Omdat het voor mij erg belangrijk is terug wedstrijdritme op te doen en omdat ik toch terug van nul moet beginnen startte ik afgelopen zondag in Heeswijk. Een snel rondje met asfalt, korte technische bochtjes, maar vooral stampwerk. Vorig jaar in Nieuwkuijk heb ik bewezen dat ik dat ook kan. Helaas zal er zo'n race als toen niet inzitten. Ik ging er erg relaxt naar toe. Ik had er zin in en het rondje vond ik ook best wel oke. Beter als in 2012 ! (voor degenen die mijn commentaar van toen nog goed voor de dag kunnen halen). Jammer genoeg moest het precies gaan stortregenen vlak voor onze start en hield dat wonderbaarlijk pas weer op toen ik over de finish bolde.
Door mijn 1ste UCI punt van vorige week werd ik toch niet helemaal als laatste opgeroepen en mocht ik als 2e een plaatsje kiezen op de tweede rij. Ik had een redelijke start en kon op positie 5 komen. Na een halve ronde moest ik helaas wat gas terug nemen en kwam zo op een 8e plaats te rijden. Op een gegeven moment kwam ik in een groepje van 3. We reden hard om hard. We lieten elkaar geen meter vooruit rijden en wilden het liefst allemaal zelf op kop rijden. We kwamen de voorlaatste ronde nog erg dicht op nummer 7, maar konden het gat helaas niet dichten. Ook kreeg ik de bel voor de voorlaatste ronde. Hierdoor sprintte ik te vroeg af en daar moest ik even van bekomen in de laatste ronde. Gelukkig had ik nog niet alles gegeven en kon op dezelfde manier als de ronde ervoor weer demarreren en zo als eerste de laatste bocht in te gaan om de sprint te winnen voor de 8ste plaats. Opzich geen heel goed resultaat, maar ik ben er toch tevreden mee. Ik heb alles uit de kast getrokken en me helemaal leeg gereden dus was dit het hoogst haalbare! Komende week weer hard trainen om zondag in Assen er weer te staan! De tweede manche van de Pearl Izumi Benelux Cup werd verreden in Eupen. Gelukkig scheen de zon toen we zaterdagavond aankwamen, maar dat nam niet weg dat het parcours modderig en zwaar was. Hier moesten we zondags ook mee dealen: modder, warmte en een zwaar rondje. Voor mij was het extra spannend. Na 2 maanden hard te hebben getraind hoopte ik op een goede comeback in Eupen. Ik hoopte alle ellende achter me te kunnen laten en een nieuwe start te maken. Vol frisse moed stond ik aan de start, wel waren er genoeg zenuwen. Ik had een redelijke start, maar werd al snel wat ingesloten omdat we met de Dames elite/U23, Juniores en Nieuwelingen meisjes tegelijk startten. Ik vond een gaatje en begon helemaal aan de linker kant in te halen. Bijna boven zette ik nog een laatste sprintje in om zeker te zijn dat ik een goede plaats had in de afdaling. Zo dook ik rond plaats 6-8 de afdaling in. Ik merkte dat het iets te veel van het goede was en besloot mijn eigen tempo te rijden. Zo verloor ik een aantal plaatsen en kwam op plaats 9 door. De gehele wedstrijd stuivertje gewisseld voor plaats 9 en 10, maar helaas was het kaarsje uit en moest ik vrede nemen met een 10e plaats. Zelf was ik wel teleurgesteld. Ik had op meer gehoopt, maar dat kon ik eigenlijk niet verlangen van mezelf. Nu heb ik er wel vrede mee. Je kan immers niet binnen 2 maanden een halfjaar achterstand inhalen... Ik heb nu de focus gelegd om zo snel mogelijk mijn oude vorm terug te krijgen en dan eindelijk te kunnen rijden voor wat ik écht waard ben! |
AuteurDidi de Vries Archieven
Maart 2020
Categorieën
Alles
|